lunes, 1 de diciembre de 2008

Laboa mostró a la sociedad que vale la pena saber euskera

No hay palabras suficientes, Mikel Laboa ha muerto y no se me ocurre mejor homenaje que mostrar la letra de una de sus canciones.



Izarren hautsa egun batean bilakatu zen bizigai,
hauts hartatikan uste gabean noizpait giûaden gu ernai.
Eta horrela bizitzen gera sortuz ta sortuz gure aukera
atsedenik hartu gabe: lana egiûaz goaz aurrerakate horretan denok batera gogorki loturik gaude.
Gizonak ba du inguru latz bat menperatzeko premia,
burruka hortan bizi da eta hori du bere egia.
Ekin ta ekin bilatzen ditu, saiatze hortan ezin gelditu,
jakintza eta argia; bide ilunak nekez aurkitulege berriak noizpait erditu, hortan jokatuz bizia.
Gizonen lana jakintza dugu: ezagutuz aldatzea,
naturarekin bat izan eta harremanentan sartzea.
Eta indarrak ongi errotuz, gure sustraiak lurrari lotuz,bertatikan irautea: ezaren gudaz baietza sortuz,
ukazioa legetzat hartuz beti aurrera joatea.
Ez dadukanak ongi ahi daki euketzea zein den ona,
bere premiak bete nahirik beti bizi da gizona.
Gu ere zerbait ba gera eta gauden tokitik hemendik bertansaia gaitezen ikusten: amets eroak bazterturikan,
sasi zikiûak behingoz erreta bide on bat aukeratzen.
Gu sortu ginen enbor beretik sortuko dira besteak,
burruka hortan iraungo duten zuhaitz-ardaska gazteak.
Beren aukeren jabe eraikiz ta erortzean berriro jaikizibiltzen joanen direnak : gertakizunen indar ta argizgure ametsa arrazoi garbiz egiztatuko dutenak.
Eta ametsa bilakaturik egiaren antziduri
herri zahar batek bide berritik ekingo dio urduri;
guztian lana guztien esku jasoko dute sendo ta prestu,beren bizitzen edargai; diru zakarrak bihotzik eztu,
lotuko dute gogor ta hestu haz ez dadin gizonen gain.


El polvo de las estrellas se convirtió un dia en germen de vida.
Y de él surgimos nosotros en algun momento
Y asi vivimos, creando y recreando nuestro ambito
Sin descanso. Trabajando pervivimos
Y a esa dura cadena estamos todos atados
El hombre tiene necesidad de dominar un medio hostil
Vive esa lucha y de ella extrae su verdad
Busca afanosamente la sabiduría y la luz
Y en esa búsqueda no conoce el descanso
Se orienta por sendas oscuras
Y va inventando nuevas leyes, jugandose en ello la vida
El trabajo humano es conocimiento: conocer y transformar
Hermanarse con la naturaleza y llegar a desvelarla
Crear de la negacion lo positivo
Y tomando la contradicción por ley continuar avanzando
El desposeido sabe bien cuan hermoso es poseer
Pues el hombre trata afanosamente de satisfacer sus necesidades
Tambien nosotros estamos en ello
Y de nuestra tierra debemos ver claro
Eliminando absurdos
Desbrozando el camino para avanzar hacia el objetivo
Del mismo tronco del que nacimos nosotros
Naceran otras ramas jóvenes que continuaran la lucha
Que se constituiran en dueños conscientes de su futuro
Por la fuerza y evidencia de los echos
Convertiran en fecunda y racional realidad
Lo que en nosotros es sueño y deseo

AGUR MIKEL!

No hay comentarios: